Rekuperacje
W niektórych instalacjach wentylacyjnych rekuperatory zastępuje się regeneratorami, zmieniającymi styczność z powietrzem wydmuchiwanym i wdmuchiwanym (np. wymienniki obrotowe). Dzięki temu uzyskuje się również możliwość odzyskiwania pary wodnej.
Rekuperacja umożliwia ograniczenie strat ciepła spowodowanych wentylacją budynku. Rekuperator umożliwia zmniejszenie o 80% energii potrzebnej do ogrzania nawiewanego powietrza.
Stosowanie rekuperacji w nowych obiektach budowlanych jest obowiązkowe w budynkach przeznaczonych na pobyt 100 lub więcej osób (20 m3/h na osobę) lub o wymianie powietrza w wentylacji mechanicznej powyżej 500 m3/h.
Dla podniesienia sprawności wentylacji mechanicznej z rekuperatorem podłącza się ją do gruntownego wymmienika ciepłą, który latem chłodzi a zimą dogrzewa powietrze zasysane przez rekuperator. Istnieją systemy wentylacyjne gdzie stosuje się wielostopniowy odzysk ciepła. Oprócz GPWC (gruntowego powietrznego wymiennika ciepła) i rekuperatora występuje powietrzna pompa ciepła. Powietrze wywiewane oddaje ciepło w rekuperatorze oraz przy przejściu przez parowacz pompy ciepła. Powietrze kierowane do budynku odbiera ciepło od gruntu, następnie w rekuperatorze od powietrza wywiewanego oraz ze skraplacza pompy ciepła, której dolnym źródłem jest również powietrze wywiewane. W sezonie letnim istnieje możliwość odwrócenia obiegu pompy ciepła oraz zastosowanie bypassu powietrza wywiewanego w centrali wentylacyjnej (ominięcie rekuperatora). W tej sytuacji powietrze przepływające przez GPWC ochładza się, w rekuperatorze wymiana ciepła nie zachodzi i następnie ochładza się na parowaczu (w odwróconym obiegu freonu parowaczem jest skraplacz).
Wikipedia